technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 64,5 x 92 cm
opis: Aleksander Orłowski, jako utalentowane dziecko, został oddany na naukę malarskiego rzemiosła Janowi Piotrowi Norblinowi, jednemu z czołowych artystów czasów stanisławowskich w Polsce. Od niego nauczył się posługiwania konwencjami malarstwa europejskiego, jak i tworzenia kompozycji łamiących konwenanse idealizowanej sztuki dworskiej, zaskakując świeżością spojrzenia na otaczającą rzeczywistość. Prezentowane sceny batalistyczne nawiązują do popularnych w XVII wieku scenek komponowanych przez malarzy francuskich w związku z licznymi kampaniami wojennymi Ludwika XIV. Skłębiona w środku sceny grupa żołnierzy flankowana jest po bokach dodatkowymi figurami walczących, pokonanych, zabitych. Cechą charakterystyczną owych scen jest niezwykły dynamizm postaci i zwierząt doskonale oddający zgiełk bitewny. Orłowski skomponował własną wersję epizodów wojennych; zróżnicował umundurowanie postaci. W Walce o sztandar przedstawił tylko zachodnioeuropejskich żołnierzy, podczas gdy w Potyczce uwzględnił wschodnie ubiory żołnierskie, egzotyczne dla zachodniej Europy, prawdopodobnie Lisowczyków lub Węgrów.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Oświecenie >>>
wymiary: 64,5 x 92 cm
opis: Aleksander Orłowski, jako utalentowane dziecko, został oddany na naukę malarskiego rzemiosła Janowi Piotrowi Norblinowi, jednemu z czołowych artystów czasów stanisławowskich w Polsce. Od niego nauczył się posługiwania konwencjami malarstwa europejskiego, jak i tworzenia kompozycji łamiących konwenanse idealizowanej sztuki dworskiej, zaskakując świeżością spojrzenia na otaczającą rzeczywistość. Prezentowane sceny batalistyczne nawiązują do popularnych w XVII wieku scenek komponowanych przez malarzy francuskich w związku z licznymi kampaniami wojennymi Ludwika XIV. Skłębiona w środku sceny grupa żołnierzy flankowana jest po bokach dodatkowymi figurami walczących, pokonanych, zabitych. Cechą charakterystyczną owych scen jest niezwykły dynamizm postaci i zwierząt doskonale oddający zgiełk bitewny. Orłowski skomponował własną wersję epizodów wojennych; zróżnicował umundurowanie postaci. W Walce o sztandar przedstawił tylko zachodnioeuropejskich żołnierzy, podczas gdy w Potyczce uwzględnił wschodnie ubiory żołnierskie, egzotyczne dla zachodniej Europy, prawdopodobnie Lisowczyków lub Węgrów.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Oświecenie >>>