technika / materiał: olej, deska
wymiary: 21 × 32,5 cm
opis: Jan Stanisławski należy do grona najwybitniejszych malarzy okresu Młodej Polski. Był mistrzem małych form pejzażowych, autorem początkowo realistycznych, następnie impresjonistycznych i ostatecznie – dynamicznie, szeroko, z rozmachem malowanych kompozycji, które odzwierciedlały fascynację malarza zarówno przyrodą, jak i światłem oraz barwą. W latach 1885–1895 Stanisławski przebywał w Paryżu – ówczesnej „mekce” artystycznej, gdzie toczyły się, według słów Zenona Przesmyckiego: „najgorętsze boje impresjonizmu”. Jednak, jak dalej napisał Przesmycki, „Paryż nie zrewolucjonizował go, lecz uświadomił” i utwierdził we własnych poszukiwaniach malarskich. Pobyt w stolicy Francji, przerywany wyjazdami na Ukrainę, zaowocował nastrojowymi pejzażami malowanymi przy użyciu prześwietlonej słońcem palety barwnej. Powstała wówczas kompozycja ukazująca jesienny sad utrzymany w złocisto-rdzawej tonacji barwnej. Artysta za pomocą drobnych plamek kolorów odtworzył charakterystyczną barwę skąpanych w ostrym słońcu drzew, rzucających długie cienie, ożywionych migoczącymi na liściach i pniach jasnymi refleksami barwnymi. To zainteresowanie grą światła i posługiwanie się bliską pointylizmowi techniką zbliżają kompozycję Stanisławskiego do prac francuskich impresjonistów.
Urszula Kozakowska-Zaucha
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>
wymiary: 21 × 32,5 cm
opis: Jan Stanisławski należy do grona najwybitniejszych malarzy okresu Młodej Polski. Był mistrzem małych form pejzażowych, autorem początkowo realistycznych, następnie impresjonistycznych i ostatecznie – dynamicznie, szeroko, z rozmachem malowanych kompozycji, które odzwierciedlały fascynację malarza zarówno przyrodą, jak i światłem oraz barwą. W latach 1885–1895 Stanisławski przebywał w Paryżu – ówczesnej „mekce” artystycznej, gdzie toczyły się, według słów Zenona Przesmyckiego: „najgorętsze boje impresjonizmu”. Jednak, jak dalej napisał Przesmycki, „Paryż nie zrewolucjonizował go, lecz uświadomił” i utwierdził we własnych poszukiwaniach malarskich. Pobyt w stolicy Francji, przerywany wyjazdami na Ukrainę, zaowocował nastrojowymi pejzażami malowanymi przy użyciu prześwietlonej słońcem palety barwnej. Powstała wówczas kompozycja ukazująca jesienny sad utrzymany w złocisto-rdzawej tonacji barwnej. Artysta za pomocą drobnych plamek kolorów odtworzył charakterystyczną barwę skąpanych w ostrym słońcu drzew, rzucających długie cienie, ożywionych migoczącymi na liściach i pniach jasnymi refleksami barwnymi. To zainteresowanie grą światła i posługiwanie się bliską pointylizmowi techniką zbliżają kompozycję Stanisławskiego do prac francuskich impresjonistów.
Urszula Kozakowska-Zaucha
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>