W roku 1889, mając za sobą studia w Krakowie i Monachium, Ludwik de Laveaux wyjechał do Paryża. Wkrótce pisał stamtąd do rodziny: „Paryż jest straszne miasto, tak wielkie, że człowiek się w nim gubi jak mucha w powietrzu i ażeby na wierzch wypłynąć musi pracować, bardzo pracować”. Tak też i czynił, nie zważając na trudne warunki życia. Pokazane tu pełne ekspresji studia są wyrazem jego zainteresowania jako motywem malarskim miastem w warunkach sztucznego oświetlenia. Ulica w Paryżu pokazuje moment przejściowy, gdy jest jeszcze widno, ale światło dnia powoli zaczyna przełamywać się w stronę zmierzchu i zapalono już latarnie. W tym widoku na skrzyżowanie i perspektywę ulicy z wysoką wielkomiejską zabudową, określonym grubymi, barwnymi smugami farby, szybko położonymi pionowo lub poziomo, uwagę malarza zajęły przede wszystkim światła ulicznych latarń i witryn – wyolbrzymione, wzmocnione refleksami na bruku, wyrażone gorącymi, rozjarzonymi barwami, akcentującymi centrum kompozycji.

Anna Zeńczak