W malarstwie pejzażowym Ruszczyca odnajdujemy fascynację potęgą żywiołów natury, zwłaszcza wody i ziemi, oraz jej zmysłowym pięknem. W Bajce zimowej artysta uchwycił niezwykły urok fragmentu lasu odrealnionego przez szadź. Pracę nad obrazem Ruszczyc odnotował w swoim Pamiętniku: „Zacząłem Bajkę zimową. Tęgi mróz. Młode drzewko w alei oblepione dziwnie szronem. Rysuję jedno”. Kilka miesięcy później pisał: „Obraz nareszcie się nieco posunął. Nabrał więcej jakiejś bajki zimowej, chcę żeby przypomniał fantastyczne kwiaty i arabeski, jakie w mróz na oknach widać”. Widok oszronionej leśnej polany i ciemnego stawu uchwyconych podczas silnego mrozu, nabrał przez stylizację tajemniczości i baśniowości. Nastrój ten artysta osiągnął wyzyskując subtelność secesyjnych form, głównie falistych i prostych linii tworzącej arabeskę drzew i gałęzi, oraz dzięki palecie barw biało-srebrzystych, także szczególnie faworyzowanych przez secesję. 

Urszula Kozakowska-Zaucha