Ferdynand Ruszczyc (1870-1936)
Bajka zimowa, 1904
Zakup, 1930
imnk
miniaturka

technika / materiał: olej, płótno

wymiary: 132x159

oznaczenie autorskie: Sygn. i dat. I.d.: F. Ruszczyc/Bohdanów 04.

opis: Sztuka końca wieku zdominowana została przez symbolizm, szczególnie czytelny w młodopolskim malarstwie pejzażowym – obrazowym odpowiedniku „pejzażu wewnętrznego” – duszy artysty. Cenionym pejzażystą, z upodobaniem odwołującym się do symboliki natury, był Ferdynand Ruszczyc. W 1907 roku, po śmierci Jana Stanisławskiego, artysta objął po nim katedrę pejzażu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.

W malarstwie pejzażowym Ruszczyca odnajdujemy fascynację potęgą żywiołów natury, zwłaszcza wody i ziemi, oraz jej zmysłowym pięknem. W Bajce zimowej artysta uchwycił niezwykły urok fragmentu lasu odrealnionego przez szadź. Pracę nad obrazem Ruszczyc odnotował w swoim Pamiętniku: „Zacząłem Bajkę zimową. Tęgi mróz. Młode drzewko w alei oblepione dziwnie szronem. Rysuję jedno”. Kilka miesięcy później pisał: „Obraz nareszcie się nieco posunął. Nabrał więcej jakiejś bajki zimowej, chcę żeby przypomniał fantastyczne kwiaty i arabeski, jakie w mróz na oknach widać”. Widok oszronionej leśnej polany i ciemnego stawu uchwyconych podczas silnego mrozu, nabrał przez stylizację tajemniczości i baśniowości. Nastrój ten artysta osiągnął wyzyskując subtelność secesyjnych form, głównie falistych i prostych linii tworzącej arabeskę drzew i gałęzi, oraz dzięki palecie barw biało-srebrzystych, także szczególnie faworyzowanych przez secesję. 


Urszula Kozakowska-Zaucha



ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1


klucz: Koniec wieku >>>

© 2010 Muzeum Narodowe w Krakowie
design & concept: creator.pl
>