technika / materiał: akryl, sklejka
wymiary: 130x75, 52,5x53,5
oznaczenie autorskie: Sygn. i dat. na odwrocie: ADAM MARCZYŃSKI/1972/
opis: Adam Marczyński to jeden z najważniejszych przedstawicieli nurtu abstrakcji geometrycznej w Polsce. Priorytetem jego twórczości była logika formy. Obserwował najbardziej aktualne trendy światowej sztuki przetwarzając je po swojemu, zawsze dbając o zachowanie równowagi między racjonalizmem a emocjonalnością. Do Dekompozycji, charakterystycznych dla najdojrzalszego etapu twórczości, dochodził stopniowo i konsekwentnie, wcześniej realizując przyjęte założenia równoważenia kompozycji w cyklu Konkretów. Logiczną ich konsekwencją były następujące bezpośrednio po nich serie Refleksów zmiennych i Dekompozycji, stanowiące zarazem pionierskie przykłady interaktywności w sztuce polskiej. Marczyński starał się w nich nawiązać kontakt z odbiorcą, zachęcić do drobnych ingerencji w kształt dzieła, czyniąc je formą otwartą, istniejącą w wielu hipotetycznych wariantach.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Grupa Krakowska >>>
wymiary: 130x75, 52,5x53,5
oznaczenie autorskie: Sygn. i dat. na odwrocie: ADAM MARCZYŃSKI/1972/
opis: Adam Marczyński to jeden z najważniejszych przedstawicieli nurtu abstrakcji geometrycznej w Polsce. Priorytetem jego twórczości była logika formy. Obserwował najbardziej aktualne trendy światowej sztuki przetwarzając je po swojemu, zawsze dbając o zachowanie równowagi między racjonalizmem a emocjonalnością. Do Dekompozycji, charakterystycznych dla najdojrzalszego etapu twórczości, dochodził stopniowo i konsekwentnie, wcześniej realizując przyjęte założenia równoważenia kompozycji w cyklu Konkretów. Logiczną ich konsekwencją były następujące bezpośrednio po nich serie Refleksów zmiennych i Dekompozycji, stanowiące zarazem pionierskie przykłady interaktywności w sztuce polskiej. Marczyński starał się w nich nawiązać kontakt z odbiorcą, zachęcić do drobnych ingerencji w kształt dzieła, czyniąc je formą otwartą, istniejącą w wielu hipotetycznych wariantach.
Dynamiczny podział płaszczyzny uzyskany został przez wprowadzenie w górnej części ukośnej figury zamkniętej kątem prostym, która zdaje się wynurzać spoza krawędzi obrazu. Pełne wyjście układu w przestrzeń następuje jednak przede wszystkim dzięki trójwymiarowym częściom umieszczonym na obrazie i ponad nim. Przełamanie stereotypu malarstwa poprzez odejście od konwencjonalnego prostokąta obrazu kontynuował artysta eksponując swoje prace w plenerze (Interwencje z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.)
Agata Małodobry
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Grupa Krakowska >>>