technika / materiał: technika mieszana na płótnie
wymiary: 100x54,5
oznaczenie autorskie: Sygn. i dat. na odwrocie: Jadwiga / Maziarska / 1970
opis: Maziarska była prekursorką malarstwa materii w Polsce i jedną z najwybitniejszych przedstawicielek tego gatunku. Należała do artystów skupionych wokół Tadeusza Kantora, najpierw w Grupie Młodych Plastyków, następnie w powojennej Grupie Krakowskiej. Maziarska konsekwentnie tworzyła dzieła abstrakcyjne, a zarazem mocno powiązane ze światem natury. Jej obrazów, choć zawsze zamkniętych w tradycyjnym kształcie prostokąta, nie sposób traktować jak obiektów dwuwymiarowych. Kiedy odkryła możliwości malarstwa materii, poświęciła się temu gatunkowi bez reszty i w jego obrębie wypracowała własną, oryginalną formułę. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych pogłębiła poszukiwania strukturalne. Prace z tego okresu, na pierwszy rzut oka monotonne, wręcz nieefektowne, nie od razu odkrywają swą nieoczywistą urodę. Ich bogata faktura urzeka głębią, jaką niezwykle trudno uzyskać w konwencjonalnym malarstwie. By osiągnąć ten efekt, artystka łączyła nietypowe techniki, grubo modelowała farbę i wzbogacała ją gipsem, stearyną, piaskiem.
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Grupa Krakowska >>>
wymiary: 100x54,5
oznaczenie autorskie: Sygn. i dat. na odwrocie: Jadwiga / Maziarska / 1970
opis: Maziarska była prekursorką malarstwa materii w Polsce i jedną z najwybitniejszych przedstawicielek tego gatunku. Należała do artystów skupionych wokół Tadeusza Kantora, najpierw w Grupie Młodych Plastyków, następnie w powojennej Grupie Krakowskiej. Maziarska konsekwentnie tworzyła dzieła abstrakcyjne, a zarazem mocno powiązane ze światem natury. Jej obrazów, choć zawsze zamkniętych w tradycyjnym kształcie prostokąta, nie sposób traktować jak obiektów dwuwymiarowych. Kiedy odkryła możliwości malarstwa materii, poświęciła się temu gatunkowi bez reszty i w jego obrębie wypracowała własną, oryginalną formułę. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych pogłębiła poszukiwania strukturalne. Prace z tego okresu, na pierwszy rzut oka monotonne, wręcz nieefektowne, nie od razu odkrywają swą nieoczywistą urodę. Ich bogata faktura urzeka głębią, jaką niezwykle trudno uzyskać w konwencjonalnym malarstwie. By osiągnąć ten efekt, artystka łączyła nietypowe techniki, grubo modelowała farbę i wzbogacała ją gipsem, stearyną, piaskiem.
Obraz z roku 1970 jest wyraźnie trójwymiarowy, głęboki relief wytwarza tu dramatyczne efekty światłocieniowe. Układ łamanych linii organizujących tę kompozycję jest dynamiczny, uderza tu silniejsza niż w innych dziełach tego etapu twórczości malarki ekspresyjna geometryzacja. Właściwa obrazom Maziarskiej stłumiona kolorystyka charakteryzuje zwłaszcza kompozycje z tego okresu, kiedy artystka z upodobaniem używała szarości i barw ziemi z całym bogactwem niemal niewidocznych niuansów tonalnych.
Agata Małodobry
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Grupa Krakowska >>>