Danuta Urbanowicz (ur. 1932)
Dźwig osobowy (Panki w windzie), 1968
Dar Urzędu Miasta Krakowa, 1972
imnk
miniaturka

technika / materiał: technika mieszana, płótno

wymiary: 100x92

oznaczenie autorskie: Nie sygn.; na odwrocie napis p.g.: DANUTA URBANOWICZ techn. mieszana 1968 tyt. Dźwig osobowy

opis: Dźwig osobowy to obraz powstały w okresie przemian w twórczości Danuty Urbanowicz, związanych – jak sama twierdzi – z przeniesieniem się do nowej pracowni. Dawne locum na strychu starej, zaniedbanej kamienicy, ale przestronne i mające „charakter”, inspirowało ją do tworzenia prac opartych na materiałach zgrzebnych, surowych w wyrazie, noszących ślady zużycia czy zniszczenia, pokrytych patyną czasu, z założenia obcych czy nawet wrogich środowisku człowieka. W nowej pracowni w bloku mieszkalnym, choć jasnej i wygodnej, artystce trudno się było odnaleźć: „jakbym – mówi – straciła proporcje. Zupełnie inny wymiar, inna przestrzeń. Wtedy skończyła się surowość – zaczęły się jakieś hafty, napisy, ale już nie przetworzone na twardą «martwa naturę». Obrazy zaczęły nabierać lekkości, pojawiła się także postać ludzka inspirowana w pewnej mierze osobowością Jerzego Panka, który był dla mnie trochę niesamowitą personą (pracowałam z nim wtedy na Akademii). Panki w windzie – to Jerzy Panek podwojony w obrazie pt. Dźwig osobowy”. 

Obraz ważny bez wątpienia jako jednostkowe dzieło sztuki stanowi przykład rzadko opisywanych, z pozoru prozaicznych, uwarunkowań procesów twórczych. Kompozycja Danuty Urbanowicz wywołuje uśmiech. Kto znał czy pamięta obszerną, zamaszystą postać Jerzego Panka, wybitnego krakowskiego grafika, ten zrozumie i doceni pomysł artystki. Wkomponowane, a raczej „wpisane” w jego postać zwierzęta, czy serafinek unoszący się nad jego dwupostacią to symboliczne znaki słynnej „anielskiej” dobroci artysty i jego miłości do zwierząt. 


Wacława Milewska



ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1


klucz: Grupa Krakowska >>>

© 2010 Muzeum Narodowe w Krakowie
design & concept: creator.pl
>