oznaczenie autorskie: nie sygnowane
opis: Na początku lat sześćdziesiątych Andrzej Pawłowski sformułował oryginalną ideę artystyczną produkcji form naturalnie ukształtowanych. Uważał, że kształt dzieła powinien powstawać w rezultacie procesu uwarunkowanego jedynie prawami natury, a jego otrzymanie jest również możliwe w warunkach sztucznych. Efektem poszukiwań i praktyczną realizacją owej idei było kilkanaście cykli dzieł wykonanych w różnych technikach. W fotografii były to: Heliogramy oraz Genesis, w malarstwie Powierzchnie naturalnie ukształtowane, Powierzchnie przemienne i Formy naturalnie ukształtowane, natomiast w rzeźbie Manekiny i Sarkofagi krakowskie. Specyficzną realizacją wyżej wspomnianej koncepcji są Kineformy – dokumentacja inscenizacji świetlnej zrealizowanej przez Pawłowskiego przy pomocy specjalnie skonstruowanego projektora.
Sarkofagi krakowskie, zostały wykonane na wystawę Widzieć i rozumieć w Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach zorganizowaną podczas Kongresu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA w 1975 roku. Mieczysław Porębski zaproponował wówczas Tadeuszowi Kantorowi, Tadeuszowi Brzozowskiemu, Ryszardowi Winiarskiemu, Adamowi Marczyńskiemu i Andrzejowi Pawłowskiemu konfrontację ich dzieł z dawną sztuką polską. Pawłowski stworzył swoje Sarkofagi nawiązując do grobowców królów w katedrze na Wawelu. Ich kształt, zgodnie z zasadą form naturalnie ukształtowanych, powstał przy niewielkiej ingerencji autora. Artysta wlał w płócienne worki gips, który tężejąc układał się zgodnie ze swoimi właściwościami. Ostatecznie rzeźby, nawiązujące do narodowych pomników, powstały w wyniku naturalnych zachowań materiału poddanego procesowi krzepnięcia.
Dominik Kuryłek
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Grupa Krakowska >>>