Andrzej Wróblewski (1927-1957)
Syn i zabita matka, 1949
Zakup, 1989
imnk
technika / materiał: olej, płótno

wymiary: 120x70

oznaczenie autorskie: Nie sygn., na odwrociu napis: ANDRZEJ WRÓBLEWSKI. SYN I ZABITA MATKA, (...) 1949

opis: Obraz ukazuje kilkuletniego chłopca obejmującego kobietę, ujętą od ramion, bez głowy. Kobieta nie żyje, choć wydaje się, że odwzajemnia pieszczotę bezwładnym gestem ręki. Artysta namalował ją sinawym błękitem i ubrał w niebieską sukienkę. W ten sposób, wykorzystując symbolikę błękitu – sferę cienia, niematerialności i transcendencji – malował wszystkie ofiary wojny, ludzi umarłych. Uogólniona, świadomie prymityzowana forma i niemal płasko kładziony kolor służą kondensacji treści i ekspresji. 

Wróblewski postanowił zmierzyć się z ciężarem wojennej makabry będąc jeszcze studentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W antywojennych obrazach, które zaczął tworzyć w 1949 roku, skupił się na kilku motywach, koncentrując się wokół tematu śmierci. Oprócz kompozycji Syn i zabita matka, która ma swoje antonimiczne pendentMatce z zabitym synem (1949), powstało kilka kompozycji ukazujących parę młodych ludzi, z których jedno, malowane błękitem, nie żyje (jak na odwrocie omawianego dzieła) oraz wstrząsający cykl Rozstrzelań I-VIII, (1949). Artysta zawarł w nim dramat okupacyjnego terroru – niepewność życia, codzienną śmierć w publicznych, doraźnych egzekucjach, w których ginęli mężczyźni, kobiety i dzieci.


Wacława Milewska



ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1


klucz: Ex-Presja >>>

© 2010 Muzeum Narodowe w Krakowie
design & concept: creator.pl
>