Jego ekspresyjne obrazy odnosiły się do historii, religii, polityki, a także własnego życia prywatnego. Przesycone bywały swoistą ironią odnoszącą się do tragicznego uwikłania jednostki w historię, zarówno polityczną, jak i artystyczną.

Błękitny kwadrat na białym tle jest właśnie przykładem tej zależności. Zrealizowany w czasach największej aktywności GRUPPY odnosi się do jednego z najważniejszych osiągnięć światowej awangardy, czyli Czarnego kwadratu na białym tle Kazimierza Malewicza (1917). Kowalewski, jako przedstawiciel transawangardy, swobodnie posłużył się Malewiczowskim motywem. W jego obrazie kwadrat przypomina pocztówkę wkomponowaną w egzotyczny krajobraz, który jednocześnie ona przedstawia. Ta swoista gra prowadzona z historią sztuki, manifestacja tego, co przedstawione, przy jednoczesnym ujawnianiu struktury obrazu jest charakterystyczna dla twórczości tego postmodernistycznego artysty świadomego charakteru przestrzeni artystycznej, społecznej i politycznej.

Od 1992 Kowalewski zdecydował się nie pokazywać już swoich prac. Został przedsiębiorcą. Bierze udział tylko w wystawach historycznych. Być może jest to według niego najlepszy sposób uczestnictwa w obecnej rzeczywistości. 

Dominik Kuryłek