Wilhelm Sasnal (ur. 1972)
Ubranie Kim Gordon, 2001
Zakup, 2001
imnk
miniaturka

technika / materiał: olej, płótno

wymiary: 170x140

oznaczenie autorskie: Nie sygn., na odwrocie napis: UBRANIE KIM GORDON / WILHELM SASNAL 2001

opis: Kolejny obraz Sasnala także odnosi się do świata gwiazd muzyki rockowej. Przedstawia strój Kim Gordon, wokalistki kultowej grupy muzycznej Sonic Youth. Obraz powstał na podstawie zdjęcia ukazującego liderkę podczas koncertu. Artystka ujęta z tzw. żabiej perspektywy nie została jednak sportretowana. Malarz pokazał jedynie jej strój – spodnie z nadrukiem powtarzającego się słowa „male” i T-shirt z napisem „VOTE”, pomijając twarz, ręce i gitarę elektryczną. Postać Gordon została przez niego jedynie zasugerowana. Przyglądając się obrazowi dostrzegamy siatkę linii, służących artyście do przeniesienia fotografii na płótno, co może sprawiać wrażenie, że praca nie jest ukończona. W pewnym sensie tak jest. Nie jest to jednak błąd, ale świadomy zabieg artysty, który często ujawnia tajniki swojego warsztatu, uświadamiając widzom ich współuczestnictwo w tworzeniu obrazu. W tym wypadku Sasnal zwraca uwagę na współkreowanie wizerunku idolki popkultury lat dziewięćdziesiątych, obrazu, który z czasem zdewaluował się, pozostając bardziej melancholijnym wspomnieniem niż czymś wypełniającym intensywnie rzeczywistość.

Dominik Kuryłek



ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1


klucz: Intertekst <<<
Sztuka przełomu stuleci oraz początku XXI wieku pozostaje w ścisłym związku z otaczającą ją rzeczywistością artystyczną, społeczną i polityczną. Można powiedzieć, że jest z nią bardzo silnie związana. Artyści świadomi swojego w niej uczestnictwa, tworząc swoje prace jednocześnie ją komentują. Można powiedzieć za Julią Kristevą (1941) – francuską psycholożką, językoznawczynią i filozofką – że ich sztuka jest „intertekstualna”, to znaczy czerpie z wszystkich otaczających ją „tekstów”, a poprawne jej „odczytanie” możliwe jest w szerokim ujęciu kulturowym. Czyli, ze świadomością sytuacji artystycznej społecznej i politycznej, w których kontekście ona powstaje.

Członkowie Grupy Ładnie, założonej w połowie lat dziewięćdziesiątych w Krakowie – Rafał Bujnowski (1974), Marcin Maciejowski (1974) i Wilhelm Sasnal (1972) – do grupy należeli także: Marek Firek (1958) oraz Józef Tomczyk Kurosawa (1941–2006) – w swoim malarstwie przedstawiają często banalne zdarzenia związane z przestrzenią prywatną, zestawiając je na równym poziomie z popularnymi obrazami rozpowszechnianymi przez media masowe. Ich twórczość z jednej strony można traktować jako wyraz doświadczenia pokolenia urodzonego w latach siedemdziesiątych w Polsce, które wchodziło w dorosłość na początku XXI wieku, z drugiej – jako jego komentarz do rzeczywistości kreowanej przez popkulturę w Polsce od początku lat dziewięćdziesiątych.

Film Wszystko już było, założonej w 2001 roku Grupy Azorro, pokazuje jak Oskar Dawicki, Igor Krenz, Wojciech Niedzielko i Łukasz Skąpski próbują bezskutecznie wymyślić oryginalne dzieło sztuki. Eksponując podczas długiej rozmowy problem oryginalności współczesnej kultury, paradoksalnie zwracają uwagę na jej ogromny potencjał. Ich film świadczy o tym, że nawet w okresie, kiedy sztuce zarzuca się powtarzalność i wyczerpanie, na zasadzie paradoksu potrafi ona nadal przedstawiać nowe perspektywy patrzenia na rzeczywistość, w tym także na siebie samą.

Podobnie można postrzegać instalację Nic w środku (2003) Jadwigi Sawickiej (1959), uczennicy Jerzego Nowosielskiego. Stos pudełek z wydrukowaną informacją „Nic w środku” prowokacyjnie skłania do odpowiedzi na pytanie o rzeczywistą zawartość współczesnych działań artystycznych. Można jednak także spojrzeć na jej pracę inaczej. Zadając sobie chociażby pytanie o prawdę zawartą w uproszczonym komunikacie często obecnym w otaczającej nas przestrzeni medialnej.

Muzeum Wyobraźni (2004) – praca Grzegorza Sztwiertni (1968) – zwraca uwagę natomiast na rolę samego muzeum w procesie kreowania przestrzeni wizualnej i symbolicznej. Sztwiertnia eksponuje kontekst instytucji kultury, która jest niezwykle ważna w procesie szerzenia informacji nie tylko o sztuce współczesnej.


Dominik Kuryłek



© 2010 Muzeum Narodowe w Krakowie
design & concept: creator.pl
>