Umieszczane na „cielistym” tle słowa „Nic w środku” sugerują wpływ, jaki wywiera spreparowana informacja na naszą osobowość i na nasze ciało. Odniesienie do ciała sprawia, że instalacje Sawickiej są kojarzone ze sztuką feministyczną. Stos różowych pudełek z wydrukowanym na nich komunikatem zwraca uwagę na to, że we współczesnej kulturze zatarła się granica między informacją i rzeczywistością. Często komunikat jest bardziej realny niż fakty. Konsumpcyjne społeczeństwo pod wpływem mediów nie potrafi odróżnić potrzeb rzeczywistych od kreowanych. Sawicka traktuje komunikat pisany na równi z bodźcami wizualnymi, obnaża symulację realności. Wzbudzając niepewność odbiorcy, co do zawartości komunikatu, usiłuje zwiększyć jego czujność na wizualne bodźce. Praca Sawickiej zmusza do zadania sobie pytania, co jest w środku? Czy raczej – co chcielibyśmy, aby w środku było. Tym samym uczy świadomego odbioru często bezwiednie akceptowanych wyobrażeń.

Dominik Kuryłek