technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 250 × 192 cm
opis: W dziewiętnastowiecznym malarstwie jest wiele scen historycznych, które ani nie odwołują się do żadnego konkretnego wydarzenia dziejowego, ani nie ukazują znanych postaci. Tworzą one gatunek malarski, który można nazwać historyczno-rodzajowym. Często w takich obrazach odnoszono się do czasów współczesnych, a jeśli ilustrowano odległe dzieje, charakter i atmosfera minionej epoki były zazwyczaj wyrażane za pomocą rekwizytów, strojów, a nierzadko i architektury. Tytułowa scena przedstawia parę młodych ludzi w renesansowych strojach, stojących na stopniach budynku, wokół której zgromadziły się inne postacie. Są narodowości żydowskiej, na co wskazują ich ubiór (chałat, charakterystyczne nakrycie głowy – futrzana czapa), fryzura (pejsy) i sam typ orientalnej urody. Cała ta grupa: chłopiec, starzec wspierający się na młodzieńcu i młoda kobieta pochylona w płaczu, słuchają dźwięków wydobywanych z harfy przez mężczyznę stojącego poniżej. Są zasłuchani w tytułową pieśń o zburzeniu Jerozolimy, melodię wyrażającą tęsknotę za ziemią utraconą, za wolnością. Młody mężczyzna wygrywa smutną opowieść o narodzie bez ojczyzny, żyjącym z dala od Ziemi Obiecanej. Można też wnioskować, iż „harfa jako symbol uwielbienia Boga, uwielbienia proroczego, nowej pieśni, która sprowadza na ziemię Bożą moc, wyraża nadzieję na odzyskanie wolności. Uwielbienie zawsze przynosi przełom, wolność i Boże rządy na ziemi” (2 Krl 3,15). W obrazie doszukiwano się paralel między sytuacją narodu żydowskiego a losem uciśnionych pod zaborami Polaków. Melancholijny ton, pełen zadumy i nostalgii, został spotęgowany przez stonowaną, prawie monochromatyczną kolorystykę.
Anna Budzałek
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Wokół akademii >>>
wymiary: 250 × 192 cm
opis: W dziewiętnastowiecznym malarstwie jest wiele scen historycznych, które ani nie odwołują się do żadnego konkretnego wydarzenia dziejowego, ani nie ukazują znanych postaci. Tworzą one gatunek malarski, który można nazwać historyczno-rodzajowym. Często w takich obrazach odnoszono się do czasów współczesnych, a jeśli ilustrowano odległe dzieje, charakter i atmosfera minionej epoki były zazwyczaj wyrażane za pomocą rekwizytów, strojów, a nierzadko i architektury. Tytułowa scena przedstawia parę młodych ludzi w renesansowych strojach, stojących na stopniach budynku, wokół której zgromadziły się inne postacie. Są narodowości żydowskiej, na co wskazują ich ubiór (chałat, charakterystyczne nakrycie głowy – futrzana czapa), fryzura (pejsy) i sam typ orientalnej urody. Cała ta grupa: chłopiec, starzec wspierający się na młodzieńcu i młoda kobieta pochylona w płaczu, słuchają dźwięków wydobywanych z harfy przez mężczyznę stojącego poniżej. Są zasłuchani w tytułową pieśń o zburzeniu Jerozolimy, melodię wyrażającą tęsknotę za ziemią utraconą, za wolnością. Młody mężczyzna wygrywa smutną opowieść o narodzie bez ojczyzny, żyjącym z dala od Ziemi Obiecanej. Można też wnioskować, iż „harfa jako symbol uwielbienia Boga, uwielbienia proroczego, nowej pieśni, która sprowadza na ziemię Bożą moc, wyraża nadzieję na odzyskanie wolności. Uwielbienie zawsze przynosi przełom, wolność i Boże rządy na ziemi” (2 Krl 3,15). W obrazie doszukiwano się paralel między sytuacją narodu żydowskiego a losem uciśnionych pod zaborami Polaków. Melancholijny ton, pełen zadumy i nostalgii, został spotęgowany przez stonowaną, prawie monochromatyczną kolorystykę.
Anna Budzałek
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Wokół akademii >>>