technika / materiał: olej, płótno
wymiary: 54 × 66 cm
opis: Franciszek Kostrzewski był malarzem i rysownikiem związanym z warszawskim środowiskiem artystycznym. Kompozycja zatytułowana Chłopi w karczmie jest pokłosiem krajoznawczych i etnograficznych wędrówek artysty. Scena rodzajowa, inspirowana dziełami siedemnastowiecznych tzw. małych mistrzów holenderskich, została wyobrażona w prowincjonalnej karczmie. Mroczne, umeblowane prostymi sprzętami wnętrze jest rozświetlone światłem wpadającym przez niewielkie okno. Ubogo odziani, bosi i brudni chłopi o przysadzistych sylwetkach i niemal karykaturalnych fizjonomiach odstręczają wyglądem i rubasznym zachowaniem. Zawężona, ciemna kolorystyka oscyluje wokół brązów, czerni, szarości i przybrudzonej bieli. Kostrzewski usiłował oddać życie włościan bez idealizacji. Wynikające z wielowiekowych zaniedbań ubóstwo, zacofanie i demoralizacja polskiej wsi były tematami podejmowanymi szczególnie często w okresie pozytywizmu. Widoczne na obrazie elementy brzydoty i deformacji służą dodatkowemu wyostrzeniu problemu. Zgodnie z postulatem utrwalania „typów” i „charakterów” artysta nie ukazuje sytuacji rzeczywistej, a jedynie postacie modelowe, prezentujące – nieco tendencyjnie – określony społeczny i psychologiczny wzorzec.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>
wymiary: 54 × 66 cm
opis: Franciszek Kostrzewski był malarzem i rysownikiem związanym z warszawskim środowiskiem artystycznym. Kompozycja zatytułowana Chłopi w karczmie jest pokłosiem krajoznawczych i etnograficznych wędrówek artysty. Scena rodzajowa, inspirowana dziełami siedemnastowiecznych tzw. małych mistrzów holenderskich, została wyobrażona w prowincjonalnej karczmie. Mroczne, umeblowane prostymi sprzętami wnętrze jest rozświetlone światłem wpadającym przez niewielkie okno. Ubogo odziani, bosi i brudni chłopi o przysadzistych sylwetkach i niemal karykaturalnych fizjonomiach odstręczają wyglądem i rubasznym zachowaniem. Zawężona, ciemna kolorystyka oscyluje wokół brązów, czerni, szarości i przybrudzonej bieli. Kostrzewski usiłował oddać życie włościan bez idealizacji. Wynikające z wielowiekowych zaniedbań ubóstwo, zacofanie i demoralizacja polskiej wsi były tematami podejmowanymi szczególnie często w okresie pozytywizmu. Widoczne na obrazie elementy brzydoty i deformacji służą dodatkowemu wyostrzeniu problemu. Zgodnie z postulatem utrwalania „typów” i „charakterów” artysta nie ukazuje sytuacji rzeczywistej, a jedynie postacie modelowe, prezentujące – nieco tendencyjnie – określony społeczny i psychologiczny wzorzec.
Aleksandra Krypczyk
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach,
Sukiennice, Rynek Główny 1/3
klucz: Realizm, polski impresjonizm, początki symbolizmu >>>