wymiary: 40,6x60,8
oznaczenie autorskie: Sygn. i dat. p.d.: WW [monogram wiązany]/Paryż 1900
opis: Wczesna twórczość Wojciecha Weissa wpisuje się w przepojony nastrojami rezygnacji i rozczarowań nurt młodopolskiego dekadentyzmu, ukierunkowany poglądami filozoficznymi Stanisława Przybyszewskiego – hasłami programowego pesymizmu, koncepcji „nagiej duszy”, „sztuki dla sztuki” i idei gloryfikacji Artysty – Pana Panów. Dodatkowym impulsem dla artysty, obok wspólnej z Przybyszewskim fascynacji muzyką Fryderyka Chopina, była twórczość Eduarda Muncha i poruszane przez niego uniwersalne problemy związane z egzystencjalnymi lękami, przemijaniem, a przede wszystkim namiętnością.
Pobyt Weissa na studiach w Paryżu zaowocował również kompozycjami malarskimi, wpisującymi się w atmosferę paryskiej belle époque. W 1900 roku artysta uwiecznił, wzorem Henri Toulouse-Lautreca, swoje wrażenia ze spektaklu w słynnym kabarecie Moulin Rouge. W nastrojowo oświetlonym wnętrzu przedstawił szkicowe zarysy kobiet tańczących kankana, określanego przez Przybyszewskiego jako „fantastyczny taniec czarownic”. Szokują one frywolnie podniesionymi czarno-czerwonymi sukniami, odsłoniętymi podwiązkami, białą bielizną. W żywiołowym ruchu migają twarze tancerek, z wyzywająco pomalowanymi na czerwono ustami. W tle, na drugim planie tłoczą się widzowie. Kompozycja emanuje dusznym, pełnym erotycznego napięcia nastrojem półświatka, typowym dla teatrzyków variétés i kabaretów, tych, jak je określał Przybyszewski, „nowych kościołów szatańskich”.
Kankan w Moulin Rouge to przede wszystkim popis kolorystyczny Wojciecha Weissa mistrzowsko zestawiającego czerń i czerwień z bielą oraz odcieniami żółcienia. To również kompozycja aluzyjnie nawiązująca do modnych wówczas poglądów, przypisujących kobietom naturę demoniczną i zgubną.
U.K-Z
ekspozycja: Galeria Sztuki Polskiej XX wieku,
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
klucz: Ku Francji >>>